Iedere avond krijgen we onze portie actualiteit voorgeschoteld in goed gezelschap van Gert Verhulst. De eerste aflevering zindert nog steeds na, en dat laat Gert niet onberoerd. “We duwen mensen die zondigen nu eenmaal te snel in de hoek.”
Gert moet ondanks dat voorval van de eerste aflevering één van de gelukkigste mannen op aarde zijn. Hij heeft een prachtig gezin, een prachtig huis en een fantastische job.
“Maar ik ben altijd supergelukkig geweest, ook als kind. “Wij hadden niet veel en toch alles, daar heb ik mijn ouders altijd voor bewonderd. We hadden een buitenverblijf, trokken in de zomer en maand naar het zuiden van Frankrijk en gingen elk jaar gaan skiën. Hoe dat kon, met die bescheiden wedde? Op onze manier”, vertelt Gert over vroeger in Dag Allemaal.
En ook op school deed Gert het supergoed. “Ik was op school het haantje de voorste en de slimste van de klas. Ik was ook heel sportief en liep het snelst, ik was eigenlijk in alles de beste. Ik heb lang gedacht dat ik een genie was.”
Maar hij kwam al snel met zijn beide voeten terug op de grond toen hij daar verder over nadacht. “Ik ben geboren in januari en dus bijna een jaar ouder dan veel van mijn klasgenoten. Ik relativeerde op slag mijn “genialiteit”, maar dat superieure gevoel uit mijn prille jeugd, kon niemand me meer afpakken.”
