En die rol vraagt best wat van de actrice, lezen we in Primo.
Veronique is een nogal heftig personage. Er passeren behoorlijk wat emotionele scènes waar een stevig potje gehuild wordt en dat vergt iedere keer opnieuw een fikse fysieke inspanning.
“Alsof ik een spurt van 100 meter heb gelopen. Achteraf ben ik dan altijd zo leeg, dat ik daar fysiek van moet recupereren”, vergelijkt Sandrine acteren met topsport.
De prille vijftiger staat zelf niet zo stil bij haar leeftijd. “Het zijn telkens anderen die me eraan herinneren”, haalt Sandrine haar schouders op in Primo.
Als ze haar leeftijd moet koppelen aan bepaalde gebeurtenissen zoals bv. het overlijden van haar ouders, komt er een rekenmachine aan te pas. Tenzij het over haar man Hans Ligtvoet gaat. ”Hans heb ik leren kennen in 1995 en op wonderbaarlijke wijze weet ik toevallig dat ik toen 22 was”, lacht Sandrine.
