Er zijn zo van die mensen in de showbizz die er altijd zullen zijn. Paul Michiels is zo iemand. Ook al wordt hij een dagje ouder, hij zal blijven zingen tot hij er bij neervalt. En met ouder worden, voelt hij ook steeds minder gêne.
Op zijn nieuwe plaat ‘I Welcome You’ geeft de zanger zich zelf ook letterlijk bloot. Hij zingt over wat er vanbinnen speelt en zingt openhartig over zijn emoties.
Al sinds hij klein was, wilde hij heel graag muzikant worden. Hij is een kind uit de jaren 50 en dat zijn voor hem de schoonste jaren uit de muziekgeschiedenis.
“Op mijn zesde hoorde ik Elvis voor het eerst op de radio. Ik heb The Beatles en The Rolling Stones weten opkomen, speelde thuis in de living op de piano Fats Domino, Little Richard en Jerry Lee Lewis. Liedjes die ik mezelf had aangeleerd. Als klein jongetje droomde ik er al van om muzikant te worden”, klinkt het in Story.
En zijn talent ging niet onopgemerkt voorbij. Ook zijn vrienden en zussen zagen wat voor talent er in de jongeman verborgen zat. “Dat gaf me het vertrouwen om voluit voor muziek te kiezen. Op mijn vijftiende ging ik al van school. Ik moest nog een jaar doen maar was nogal rebels. De leerkrachten trokken aan mijn haren en mijn oren, sloegen met de lat op mijn vingers. Ik ben zelfs eens afgerammeld voor de hele klas. Weet je wat dat doet met een jongere? Ik kon lezen, schrijven en rekenen. Ze mochten me gerust laten. Ik ging mee op melkronde met mijn vader en begon daarnaast muziek te maken.”
