Het grote verschil tussen het overlijden van haar papa en haar mama is dat Kathleen Aerts bij haar mama nog afscheid heeft kunnen nemen. Van haar papa jammer genoeg niet.
“Het voelde alsof ik elke dag een beetje afscheid nam. Omdat ik wist dat ze er op een dag niet meer zou zijn, maar ook omdat haar persoonlijkheid afbrokkelde.”
“Ze was altijd de liefste en zachtste mama. Plots werd ze snel boos en wantrouwig. Ze leek mijn mama niet meer. Het enige voordeel was dat ze vergat dat haar man was overleden”, zegt Kathleen in Feeling.
Kathleen heeft altijd voor haar mama gezorgd, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Niemand vertelde haar ooit over de uitdagingen die erbij komen kijken wanneer je zorgt voor iemand met dementie.
“Ik wilde mijn moeders zelfstandigheid bijvoorbeeld niet beperken, maar na verloop van tijd werd het onverantwoord dat ze nog met de auto reed.”
“Wanneer neem je dan de sleutels af? Of wat doe je als ze de gekste kleurencombinaties aantrekt, terwijl je weet hoe belangrijk het voor haar was om goed voor de dag te komen?”
“Ik vond uiteindelijk wel oplossingen, maar vooral door trial-and-error.”