An Lemmens lijdt aan chronische migraine, een kwaal die ze van haar vader heeft geërfd. “Ik zag van kleins af dat hij soms niet aanspreekbaar was en geen licht of geluid kon verdragen. Ik ben dus met migraine opgegroeid”, vertelt An Lemmens in Humo.
Bij An zelf doken de eerste klachten op toen ze 14 of 15 jaar was. Die eerste jaren hielp een pijnstiller nog, maar later bleek dat niet meer voldoende. “Tijdens de laatste schooljaren lag ik elke week een dag of twee in bed. Het scheelde niet veel of ik had mijn diploma niet gehaald: ik was wel geslaagd, maar ik was te weinig dagen aanwezig geweest.”
Ook na haar studies bleef An Lemmens een migrainepatiënt. “Ik leed er enorm onder. Er zijn momenten geweest waarop ik dacht: als dit zo doorgaat, spring ik onder een trein.”
Medicatie, pijnstillers of rust kunnen een aanval wel uitstellen, maar meestal komt de pijn nadien gewoon terug. “Meestal laat ik de aanval gewoon komen. Ik moet er toch door”, getuigt An Lemmens in Humo.
An Lemmens begrijpt hoe een migraineaanval aanvoelt in het weekblad: “Alsof ze met een ijspriem in je hoofd hakken. Door je oog en zo je hoofd in. Steeds opnieuw. En dat twee, drie dagen aan een stuk.”
Niet handig als je net een grote show zoals The Voice moet presenteren. “Dat is dan brute pech, hè. Ik blijf overeind op adrenaline, maar zodra ik van het podium stap, zak ik in elkaar.”