Dat Sam Gooris al sinds zijn zestiende zijn muzikale droom kan nastreven dankt hij voor een groot deel aan zijn ouders die hem in de eerste jaren van zijn carrière nog naar alle optredens voerde.
Zijn moeder had ook al snel in de gaten dat studeren niets voor haar zoon was: Sam zou uiteindelijk negen scholen verslijten. Spijbelen deed hij evenwel nooit.
Uiteindelijk belandde hij in het deeltijds onderwijs, waar hij de richting mannequinfotomodel volgde: “Nagels verzorgen en wenkbrauwen epileren. Zie je mij dat al doen”, lacht Sam in Gazet van Antwerpen.
Studenten. Het hoge woord is er uit. Ze vormen de enige categorie waarvoor Sam weigert op te treden. Vroeger deed hij dat wel, maar hij stopte hiermee omdat hij, letterlijk, te veel naar zijn hoofd kreeg.
Zijn ergste ervaring met studentenoptredens beleefde Sam tijdens een optreden op een cantus in Hasselt: “Ik was aan mijn tweede nummer bezig toen ik mijn moeder vanachter in de zaal teken zag doen: ‘Stop ermee!’ Omdat ze met bier aan het smijten waren, dacht ik. Bleek dat er een paar mannen met katapulten knikkers naar mij hadden geschoten. De eerste die mij raakte, kreeg een vat. Politie erbij en al.”
Toen zijn oudste dochter Shania geboren werd besloot Sam definitief te stoppen met studentenoptredens: “Ik heb niks tegen studenten die zich amuseren. Maar ge moogt niet op uw kop laten schijten” besluit hij.
