Wanneer we Ellen Callebout op televisie zien verschijnen, lijkt de vrouw van Gert Verhulst altijd goed gezind te zijn. Er is maar weinig dat haar echt ongelukkig maakt en dat beaamt ze ook in Het Laatste Nieuws.
“Ik ben niet gauw ongelukkig, omdat ik weinig dingen de moeite vind om ongelukkig voor te zijn. Ik kan daar ook gewoon geen tijd en energie in steken. Gert is daar anders in, hij kan zich opwinden om het minste. Dan rij ik bijvoorbeeld met hem van Antwerpen naar Oostduinkerke, doen we er een kwartier langer over dan gewoonlijk en moppert hij. ‘Zo lang rijden!’ Ja, en dan? Wat maakt het uit?”
Ellen leeft haar droom met Gert en zijn kinderen en mag mooie dingen doen die ze anders misschien niet had kunnen doen. Maar toch koestert mevrouw Verhulst wel nog een aantal dromen.
“Als ik ooit nog eens iets doe, zal het met honden te maken hebben. Een asiel voor verwaarloosde en mishandelde honden, ofzo. Een plek waar ik ze verzorg en van waaruit ze een nieuwe thuis kunnen krijgen. Maar dan moet ik eerst een stabieler bestaan hebben. Nu pendel ik nog te veel. We leven halftijds in Oostduinkerke, halftijds in Antwerpen, we zorgen intussen ook voor het huis in Saint-Tropez en verhuren een paar appartementen én er zijn de drukke dagen én de opnames van ‘De Verhulstjes’. Mijn leven moet eerst wat rustiger zijn.”
