Erika Van Tielen hoor je niet klagen. Zij is blij met haar leven en hoe ze in het leven staat. Ze beseft heel goed dat ze het beter heeft dan heel wat andere mensen.
“Ik zou het gênant vinden om te zeggen dat het niet zo was. Ik ben zeer geprivilegieerd. Dat is iets wat ik als kind heb meegekregen: besef, koester waar je geboren bent. In welk gezin, in welk land. Sta stil bij de kansen die je krijgt. Zonder dat je je daarover schuldig hoeft te voelen. En dat probeer ik mijn kinderen ook mee te geven”, zegt ze in De Morgen.
Scheiden van de vader van haar kinderen is één van de moeilijkste periodes uit haar leven. Het is dan wel 5 jaar geleden, ze draagt nog altijd de gevolgen.
“Maar het moeilijkste vond ik het punt waarop je beseft: dit wordt het niet; als ik hiermee doorga, zal ik ooit ongelooflijk veel spijt hebben dat ik niet vroeger knopen heb doorgehakt. Maar je hebt twee kinderen samen, je hebt een huis samen. Dat lijkt een gigantische muur waar je voor staat. Het besef vast te zitten in een situatie die je niet gelukkig maakt en niet goed weten hoe daaruit te geraken, vond ik echt zwaar. Zodra ik de beslissing genomen had, volgde dan wel de opluchting.”
