Behalve muziek maken, heeft Hugo Sigal nu ook een boek geschreven. Hij praat in zijn boek over alzheimer en wil door zijn boek het onderwerp meer bespreekbaar maken. Sigal stelt zich in zijn boek erg kwetsbaar op.
“Ik kon niet anders. Het was heftig, en er vielen veel waterlanders tijdens het schrijven, maar ik vind het een heel mooi boek geworden. Ik hoop echt dat ik er mensen die hetzelfde meemaken mee kan helpen”, vertelt hij aan Primo.
Door dit boek te schrijven wil Hugo het hoofdstuk ‘Nicole’ nog niet lang afsluiten. Dat kan hij nog niet en dat wil hij ook niet. Zijn verwerkingsproces is er eentje dat met horten en storten is verlopen.
“Dat is zo. Ik heb goeie en slechte dagen. De ene dag steek ik al mijn energie in het bedenken hoe ik mijn leven zinvol kan invullen, de andere focus ik vooral op wat er niet meer is. Die twee uitersten, en alles daartussen, wisselen elkaar continu af. Nicole is weg en ik ben alleen. Dat blijft knagen.”