Op 4 december wordt Jean-Marie Pfaff 70 jaar. Een unieke mijlpaal in het leven van een van de beste keepers ooit in ons land. Maar echt bij stilstaan doet Jean-Marie niet meteen.
“k ben content dat ik gezond ben en dat ik ouder mág worden. Ik word wel gevoeliger, merk ik. Ik huil sneller. Als een Belg een medaille wint – Remco Evenepoel, Wout van Aert, Nina Derwael – dan gaan de sluizen open. Dat komt, denk ik, omdat ik als geen ander begrijp wat die mensen hebben moeten doen om de top te bereiken. En omdat ik weet welke kritiek en weerstand ze hebben gekregen van allerlei jaloerseriken en judassen die het zelf nooit ver geschopt hebben. Dat raakt mij enorm. Als Carmen dat ziet, zegt ze: ‘Wat krijg jij nu?”, lacht Jean-Marie in Humo.
Pfaff is opgegroeid in een warm gezin. Maar makkelijk was het niet. Hij groeide op in een woonwagen en dan werd je snel gezien als barakkenman of zigeuner
“Dat was hard. Mijn vader is dan ook nog eens vroeg gestorven, vier dagen na mijn 12de verjaardag. Kanker. Alles hebben hij en mijn moeder geprobeerd opdat hij toch maar zou genezen. Tot en met toegeven aan een kwakzalver, maar die kostte alleen maar geld. Hij sneed een levende haas de keel over, waarna mijn vader het bloed moest drinken. Allemaal flauwekul en bedrog, natuurlijk.”
