Wie naar Japan gaat, zal heel snel zien dat Japanners elkaar niet zo heel snel in de ogen zullen kijken. Heel bijzonder, want wij doen dat net wel als we met elkaar praten. Voor hen is dat een teken van respect.
“En als je elkaar toch in de ogen kijkt, dan buig je en knik je”, begint Kelly Pfaff in Primo. Man Sam Gooris vult aan. “En dan stoppen ze niet, hé. Dan blijven ze maar buigen en knikken. In het begin dacht ik dat ze met mijn voeten aan het rammelen waren. Dat Kelly en de kinderen die mensen hadden opgedragen om maar te blijven buigen.”
Het gezin Gooris heeft veel geleerd over de Japanse gebruiken en gewoontes. Zo leerden ze al snel dat je in Japan geen fooi mag geven.
“We zijn door het centrum van Tokio gaan karten en dat bedrijfje werd uitgebaat door westerlingen. Daar stond wel een tip jar. Maar verder is het niet bedoeling dat je drinkgeld geeft. Weet je wat me ook opviel? Dat iedereen daar op het voetpad netjes aan zijn of haar kant liep. Op het voetpad heb je er van die gele reliëfstrepen voor blinden en slechtzienden. Wel, iedereen loopt daarlangs. Zodat de mensen die die strepen nodig hebben, netjes in het midden kunnen lopen.”
