Manu Van Acker heeft altijd een goede band gehad met zijn beide ouders. De twee waren gescheiden en hij ging week om week naar een van zijn ouders. Wie ook elke week meeging was goudvis Maurice. Maar hij stierf een tragische dood.
“Maurice kreeg bij mijn vader geregeld gezelschap van nieuwe goudvisjes, maar hij was oud, 13 jaar of zo, en hij verstootte die altijd. Toen heeft mijn vader hem in de vijver van mijn nonkel uitgezet, waar hij een week later door een reiger is opgegeten”, vertelt Manu aan Humo.
De goudvis mag dan wel misschien een mooie dood zijn gestorven, het deed Manu veel pijn dat hij nooit afscheid heeft kunnen nemen van zijn trouwe vriend.
“Ik woonde op dat moment voltijds bij mijn moeder. Mijn eigen keuze: ik was beginnen te puberen, en ik had geen zin meer om iedere zondagavond mijn boeltje te pakken. Dat ik voor mijn moeder en niet voor mijn vader had gekozen, had te maken met een stiefouderlijk probleem. Plots kwam er iemand anders in mijn leven die iets over mij te zeggen had, dat was niet vanzelfsprekend.”