Pieter Aspe verloor zijn vader aan dementie. Zijn vader woonde nog zelfstandig en leefde volgens een vaste routine, waardoor hij zijn aandoening lang verborgen kon houden. Maar uiteindelijk belandde hij toch in het ziekenhuis met een veel te hoge druk in zijn hersenen.
“Na de operatie was hij nog meer in de war,” klinkt het somber bij Pieter Aspe in Story. “Hij zei plots niet meer en herkende niemand nog. Ik heb nog vaak geprobeerd iets te zeggen, maar hij bewoog zijn ogen niet meer, hij lag naar het plafond te staren. Er kwam geen enkele reactie…”
“Eigenlijk was de dood een verlossing. Ik ben opgelucht dat hij niet lang in die toestand moest leven. Mijn grootste angst is om zelf dement te worden, omdat ik het van zo dichtbij heb meegemaakt,” onthult de misdaadauteur in Story.
