Op het moment dat Sandrine André en Hans Ligtvoet elkaar voor het eerst ontmoeten was hij 40 en zij 22. Bovendien zaten ze allebei nog in een relatie en waren ze gelukkig in die relatie. Maar de vonk sloeg plots toch over.
“Na een vergadering die we hadden met het KVS in Brussel gingen we met de hele ploeg een strandwandeling maken, met uitzondering van mijn vader. Op een gegeven moment kwamen we bij een golfslagbreker aan die nat en dus glad was. ‘Zal ik je helpen?’, vroeg Hans, de gentleman die hij is. Hij reikte zijn hand en op het moment dat onze handen elkaar aanraakten, voelde ik een bepaalde energie door mijn lijf stromen. ‘Wat is dít?’, dacht ik. We hielden elkaar veel te lang vast, met als excuus dat het er glad was”, lacht Sandrine in De Morgen.
Toch zou ze niet meteen durven spreken van liefde op het eerste gezicht. Al ging het samenspelen wel heel vlot en waren ze goede collega’s.
“Maar langzaamaan groeide er iets en op een productiefeestje is er iets gebeurd wat niet mocht. We hebben toen anderhalf jaar lang tegen elkaar gezegd: ‘Dit kan niet, dit mag niet.’ Hans had een vrouw en twee kinderen. Ik had een relatie. Ook mijn ouders zeiden: ‘Niet doen.’ Gehuild dat wij die periode hebben. Huilen, huilen!”
