Toen Walter Grootaers te horen kreeg dat hij leverkanker had, stond hem de moeilijke taak te wachten om het ook aan zijn vrouw en kinderen te vertellen. Zijn vrouw Nicole wist het meteen.
Aan zijn kinderen vertelde hij het pas toen hij wist wat de behandeling zou zijn. Hij koos voor de immuuntherapie waarbij ze het gezwel gingen laten krimpen.
“Die immuuntherapie bleek fantastisch, ze sloeg direct aan. Na drie maanden was die tumor nog maar drie centimeter en konden ze opereren. Daarna hing ik elke maand een uurtje aan een baxter, maar ik heb geen seconde pijn gehad en was ook niet ziek”, zegt hij in Dag Allemaal.
Gedurende die periode was Walter wel heel erg moe en heeft hij daar nog altijd af en toe last van. Dan is hij eventjes tot niks meer in staat.
“Ik heb geleerd eraan toe te geven. Ik kruip dan in de zetel of ga terug naar bed. Ik heb last van uitdroging en mijn stem is nog fragiel, maar het gaat de goede kant op. Of ik veranderd ben? Ik ben rustiger geworden, al zit mijn leeftijd daar ook voor iets tussen.”
