De afgelopen maanden stortte Tijs Vanneste zich in het nieuwe Meneer Vanneste opnieuw in de onderwijswereld. Want wie de laatste maanden de kranten las, werd overstelpt met sombere berichten over de huidige status én de toekomst van het onderwijs. Tijs stond zelf tien jaar lang in het onderwijs, en vandaag ziet hij met lede ogen aan dat er problemen zijn. Hij is bovendien vader van twee jonge kinderen, en uiterst bezorgd over hun toekomstig schoolleven. En dus wil hij, op zijn eigen manier, iets aan die situatie doen door zich – na zovele jaren – opnieuw in het onderwijs te begeven.
Maar voordat hij opnieuw voor de klas staat, gaat Tijs op onderzoek uit. Bij schooldirecties, om te vragen hoe groot de nood aan personeel is. Bij leerkrachten, om te polsen hoe moeilijk hun job is geworden (smartschool, afstandsonderwijs) en of ze nog wel aan lesgeven toekomen. Tijs informeert bij zijn oude leerkrachten of het vroeger niet allemaal beter was, en voert gesprekken met leerlingen: wat vinden zij van dit alles? Wat moet er voor hen veranderen? Worden zij voldoende uitgedaagd op school, en moet alles echt leuk en entertainend zijn? Om ten slotte de grote stap te zetten: met zijn gekoesterd onderwijsdiploma solliciteren bij een school in zijn buurt, en vragen welke lessen hij mag geven. Om daarna voor de klas te gaan staan, een trimester lang.
