Iedereen heeft wel eens een momentje waarop het minder goed gaat. Ook Eddy Planckaert. Dan trekt hij zich eventjes terug in het bos of de wagen en zelfs op het toilet. En op die plaats is er tijd om zichzelf een diep in de ogen te kijken.
“Dat geeft me telkens weer de kracht om tegen mezelf te zeggen: ‘Godverdomme, herpak u!’ Mensen maken het leven veel te moeilijk. Wat kan je er nu aan veranderen dat je tegenslag hebt in je leven? Dat is het lot”, klinkt het in Dag Allemaal.
Eddy Planckaert is een prachtig persoon, maar het lijkt Dag Allemaal soms ook erg vermoeiend. En dat kan Eddy niet ontkennen.
“Ik wens niemand van mijn kinderen toe dat ze worden zoals ik. Zo lastig, vent! Ik ben veel te veeleisend, te extreem, altijd op zoek naar positiviteit. Anders heeft het leven geen zin.”
Eddy kan behoorlijk veeleisend zijn, voor anderen, maar vooral voor zichzelf. Het liefst van al benadert hij de perfectie, maar is hij dat zelf niet. “Ik streef er ook naar om andere content te maken. Dat is altijd de rode draad in mijn leven geweest, al van toen ik nog een kind was.”
