Wanneer Herman Brusselmans iets vertelt, dan gebeurt het wel eens dat hij iemand kwetst door een van zijn opmerkingen. Dat is vaak niet zijn bedoeling, maar het is ook heel vaak sterker dan zichzelf.
Het is een karaktertrekje die hij heeft overgekregen van zijn vader. Zijn vader zei ook vaak kwetsende dingen waarvan hij nadien spijt had.
“Nadien heb ik soms spijt en dan denk ik aan pa die de dag na een hardhandige confrontatie ook jammerde: ‘Wat heb ik gedaan, wat heb ik uitgestoken!’ Gevolgd door: ‘Het zal nooit meer gebeuren.’ Maar het gebeurde telkens weer, tot mijn broer en ik het beu waren en hem in elkaar sloegen. 14 jaar was ik toen, mijn broer 16 en vader was zo onder de indruk dat hij nooit nog een vinger naar ons heeft uitgestoken”, blikt Herman terug in Dag Allemaal.
De vader van Herman had constant stress en dat is iets wat Herman zelf ook ervaart. Hij loopt gespannen van de meest kleine dingen.
“Ik kan al heel gestresseerd raken als onze hond te dicht bij onze zoon Roman komt. Lena daarentegen maakt zich daar totaal geen zorgen over. ‘Aqui gaat hem een likje geven’, sust ze, maar ik besef dat het negen keer goed kan gaan en de tiende keer lelijk fout.’”