De laatste jaren van zijn leven waren voor Jens Dendoncker vooral jaren met heel wat vallen en opstaan. Hij verdween eventjes tijdelijk van het scherm omdat hij heel erg met zichzelf worstelde en hij kreeg ook nog eens een breuk te verwerken met Lauren Versnick.
Maar Jens staat behoorlijk gelukkig in het leven en dat is toch een beetje in contrast met hoe zijn kinderjaren er hebben uitgezien.
“Dat verliep niet zo goed, want ik ben als jong kind vaak ziek geweest. Ik sukkelde van de ene ziekenhuisopname in de andere, ben een paar keer geopereerd, heb ook een hersenvliesontsteking gehad. Ik heb nooit geweten hoe dat kwam. De bevalling was nogal complex en mijn moeder heeft wel eens gezegd dat ze denkt dat ik daar misschien één en ander aan heb overgehouden”, zegt Jens in Het Laatste Nieuws.
Het is pas toen Jens een jaar of vier was, dat er een goede kindertijd op hem stond te wachten. Plots was zijn leven heel eenvoudig en mooi. Tot hij veertien werd.
“Ik kreeg toen epilepsie. Het is begonnen in m’n derde middelbaar. Wat ik me daarvan herinner, is dat ik die maandagochtend de trein nam naar school en dat ik, in het gangpad, tussen een hele hoop mensen, badend in het zweet en helemaal van mijn melk wakker geworden ben.”