Julie Van den Steen geeft in Dag Allemaal toe dat ze vaak op zoek gaat naar bevestiging. Tijdens televisieopnames vraagt ze de hele tijd feedback van de crew. Die onzekerheid stamt voort uit de pesterijen die Julie moest ondergaan tijdens haar jeugdjaren.
Zelfs op de lagere school droomde Julie Van den Steen ervan om op televisie te komen. Ze had zelfs al een artiestennaam bedacht: Julie Stone, onthult ze in ‘Later als ik groot ben’ van Eric Goens. Maar die droom was medeoorzaak van jarenlange pesterijen…
“Iemand zei me letterlijk: ‘Jij gaat nooit op televisie komen. Daar ben jij te dik en te dom voor,’” herinnert Julie Van den Steen zich nog levendig. Door een groeispurt kreeg Julie al vroeg heupen en borsten, terwijl in haar klas alleen maar magere meisjes zaten. “Door mezelf met mijn klasgenootjes te vergelijken werd ik onzeker”, geeft de presentatrice toe.
Pesten maakt een mens soms sterker, klinkt het cliché, maar dat was bij Julie Van den Steen allerminst het geval. “Ik weet dat mijn onzekerheden uit die periode komen. Die kritiek is zo hard blijven plakken”, onthult Julie Van Den Steen in Dag Allemaal.
Ondertussen kan ze die commentaren wel beter plaatsen en relativeren, maar dat lukte enkel dankzij het raadplegen van een psycholoog. En daar gaat Julie nog steeds regelmatig bij te rade: “Er komt dan een – ik kan het echt niet anders zeggen – woordenkots uit mij. Alles wat op mijn lever ligt, ventileer ik”, aldus Julie Van den Steen in Dag Allemaal.
