We kunnen niet anders dan zeggen dat Linda Mertens een sterke vrouw is. Jarenlang twijfelde ze of ze zelf een kind wou. Nadat ze haar broer had verloren in een ongeluk, zag ze hoeveel pijn het verlies van een kind kon doen.
Zelf wou ze zo’n verdriet nooit meemaken en hield ze de boot lange tijd af om aan kinderen te beginnen. Tot ze toch zwanger werd van Lio. Helaas behoorde ook Linda tot de groep die haar kind moest afgeven.
“Mijn broer was mijn beschermer. Negen jaar ouder dan ik. Hij gaf me onvoorwaardelijke liefde. Het rouwen om mijn broer verliep evenwel anders. Na een tijd pik je de draad weer op. Maar na Lio liep alleen mijn lichaam hier nog rond. Voor de rest was ik mee met haar vertrokken”, blikt Linda terug op die moeilijke periode.
De zangeres is ook erg boos geweest, boos op de vreselijke ziekte. Maar ook boos op het leven zelf. Ze begreep niet wat het leven van haar wilde.
“Ook op de dokters was ik boos, op het palliatieve systeem. Maar ik was het meest van al boos op mezelf. Omdat ik als moeder het hardst gefaald had. Ik had mijn kind niet kunnen redden. Ik stond machteloos. Het was mijn taak om mijn kind te beschermen, maar ze heeft die twee laatste maanden alléén maar afgezien. Ze was een skelet, ze riep ‘mama’ maar ik mocht haar zelfs niet aanraken – alles deed te veel pijn. Ik kon helemaal niks doen. Alleen maar toekijken.”