Nuria Gilizintinova was dertien jaar toen ze naar België verhuisde en ze Nederlands moest leren. Dat was geen gemakkelijke opgave, gezien Nuria vooral een grote speelvogel was.
“Me concentreren op de taal was moeilijker. In Rusland had ik een basis Engels geleerd. Dat hielp een beetje, maar toen ik na vijf maanden de OKAN-klas verliet, sprak ik nog steeds niet vlot Nederlands. Op mijn veertiende kwam ik in het eerste middelbaar terecht, maar ik had nog steeds ondersteuning nodig voor de Nederlandse taal.”
Niet veel later begon Nuria zich als een echte puber te gedragen. Terwijl ze in het 2de middelbaar nog best goede punten had, veegde ze er in het derde middelbaar haar voeten aan.
“Ik was toen zestien – twee jaar ouder dan mijn klasgenoten – en gedroeg me als een puber. Ik mocht van mijn mama niet uitgaan, dus ging ik in een café werken. In het vijfde middelbaar slaagde ik niet en ben ik met school gestopt”, klinkt het in Story.
Nuria had dus geen middelbaar diploma, maar wist heel goed wat ze wou. “Ik had geen zin om nog een jaar te dubbelen en ben toen helemaal losgebroken. Ik ben alleen gaan wonen. Ik wilde een zelfstandig leven.”
