Stephanie Planckaert is een jonge sterke vrouw die doorheen de jaren een olifantshuid heeft gekweekt op gebied van commentaar van andere mensen. Doordat ze als zestienjarige zwanger werd, kreeg ze ook als zestienjarige al heel wat negatieve kritiek te slikken.
Er is nog maar weinig dat haar kan raken en dat is een gevoel dat ze ook probeert over te brengen op haar drie kinderen Iluna, Mageno en Elara.
“Ik zou wel willen, maar ik weet niet hoe ik dat moet doen. Onlangs wilde Elara graag Pokémon-kaarten, hoewel ze zelfs niet weet wat dat is. Kinderen hadden op school tegen haar gezegd: ‘Amai, heb jij dat niet?’ Ze was bang dat ze haar niet meer cool zouden vinden”, vertelt Stephanie aan Dag Allemaal.
Op zo’n momenten probeert Stephanie aan haar dochter uit te leggen dat het eigenlijk niet zo heel belangrijk is wat mensen over je denken of zeggen. Maar daar heeft ze het echt wel moeilijk mee.
“Ik hoop wel dat Iluna of Elara niet moeten meemaken wat ik meemaakte, door op je zestiende zwanger te worden. Maar dat ik op m’n 16de met de grond gelijk ben gemaakt, daar praten wij niet meer over. Het enige wat Christopher en ik kunnen doen is de kinderen een stabiele omgeving bieden, een veilige haven waar ze terecht kunnen met hun problemen.”